നാറാണത്തുഭ്രാന്തന്
നാറാണത്തുഭ്രാന്തന്
ഉരുട്ടിക്കയറ്റുന്നു കര്മ്മാശ്മഭാരം
മരത്തില് കുരുങ്ങും ജടാമേഘമാല
പദേ മുള്ളുടക്കുന്നു പാഷാണഗ്രസ്തം
ശിലാഭാരമിഞ്ചിഞ്ചുയര്ത്തുന്നു മര്ത്ത്യന്
സ്വയം മെയ്ക്കരുത്തില് പടര്ത്തിപ്പടര്ത്തി
പദം മെല്ലെയേറ്റിക്കയറ്റുന്നു ഭ്രാന്തന്
വലം കയ്യുയര്ത്തി തലോടുന്നു മുത്തിന്
കണങ്ങള് തെറിക്കുന്നു മാരിവില് പോലെ
പതുക്കെപ്പതുക്കെക്കടന്നെത്തിയഗ്രേ-
യിതാ, അശ്വമേധത്തിനന്ത്യം കുറിച്ചു
അരണി തന്നഗ്നിസ്ഫുലിംഗം തെറിച്ചു
കടല് താണ്ടിയത്തോണി, യക്കരെക്കെത്തി
വലംകൈയുയര്ത്തി ശിരോഭാരമേന്തി
ഇടം കാല്പദം മെല്ലെ പാറമേലൂന്നി
പതുക്കെച്ചലിച്ചും മദംകൊണ്ടുപാഞ്ഞും
തിരിച്ചെത്തി,യപ്രസ്തരം ഭൂവില് വീണ്ടും
ഇതെന് ജന്മ,മീജന്മഭാരം കഴിഞ്ഞു
ഇനി ജന്മകര്മ്മങ്ങളായിരം വീണ്ടും
ഉരുട്ടിക്കയറ്റി ചവിട്ടി തെറിപ്പി-
ച്ചതും തീര്ത്തുറങ്ങാം സ്ഥിരം ബ്രഹ്മരൂപേ
&&&&&&&&&&&&&&&&&
കൃഷ്ണ
തത്വചിന്താത്മകം
ReplyDeleteമനോഹരം, അര്ത്ഥഗര്ഭം
ആശാംസകൾ
ReplyDelete........നീയല്ല ഭ്രാന്തൻ..
ReplyDeleteശുഭാശംസകൾ...
കവിത്വമുള്ള ചിന്ത
ReplyDelete